Podkarpacie, Warszawa (UW), Paryż (Sorbona)

Kazimierz Sabik urodził się 21 lipca 1939r. w Jasienicy Rosielnej, na Podkarpaciu. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1953r. podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Brzozowie.

Z bratem Andrzejem i siostrą Zofią w i przed domem rodzinnym
W czasie prac polowych (1,2,3) | wycieczki w pobliskie Bieszczady (4,5,6,7,8,9,10) | Widok barokowo-rokokowego kościoła parafialnego w Jasienicy Rosielnej z dzwonnicą (II. połowa XVIII w.), w którym ojciec Profesora, Ludwik, przez 30 lat był kościelnym (11).

 

Studia na Uniwersytecie Warszawskim

W 1957r. rozpoczął studia w Instytucie Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Obronił w 1962r. pracę magisterską – Życie na wsi i w mieście w twórczości Restifa de la Bretonne.

Studia w Paryżu

Studia podyplomowe odbył w latach 1962 – 1965 i 1968 – 1969 w Instytucie Studiów Hispanistycznych paryskiej Sorbony. Tematem badań prowadzonych pod kierunkiem światowej sławy hispanisty profesora Charlesa V. Aubrun był teatr liryczny we Włoszech, Francji i Hiszpanii w XVII wieku.

 

 

Wyższe Studium Języków Obcych

W międzyczasie w 1966r. podjął pracę w macierzystej uczelni jako lektor języka hiszpańskiego w Wyższym Studium Języków Obcych.

 

Ze studentkami sekcji hiszpańskiej Wyższego Studium Języków Obcych UW (WSJO) w latach 70., w tym z obecną Dyrektor Instytutu, dr hab. Zofią Marzec
(w tle głowa późniejszej Żony Profesora, Marii).

 

Katedra

Kazimierz Sabik pracował jako wykładowca literatury hiszpańskiej w powstałej w 1972r. Katedrze Iberystyki, pełniąc funkcję zastępcy kierownika. W 1980r. uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Wydziale Filologii Obcych Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy pt. „Recepcja hiszpańskiej prozy fabularnej w Polsce w latach 1781 – 1918r”.

Instytut

Przez kolejne lata wykładał literaturę hiszpańską w Katedrze Iberystyki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1995 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dziedzinie literaturoznawstwa hiszpańskiego na Wydziale Neofilologii na podstawie dysertacji „El teatro de corte en España en el ocaso del Siglo de Oro : 1670 – 1700” (Teatr dworski w Hiszpanii u schyłku Złotego Wieku:1670 – 1700). W 1996 r., jako wykładowca literatury hiszpańskiej, podjął pracę w Uniwersytecie Marii Curie – Skłodowskiej w Lublinie, którą kontynuował do roku 2009.

W latach 1996 – 2000 kierował Pracownią Języka i Literatury Hiszpańskiej Katedry Iberystyki UW, a następnie – po przekształceniu się Katedry w Instytut – Zakładem Literatur Hiszpańskiego Obszaru Językowego w Instytucie Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich UW do momentu przejścia na emeryturę w roku 2009. W roku 2005 został wybrany przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu, którą to funkcję pełnił do roku 2012.

Od roku 2003 Kazimierz Sabik jest profesorem tytularnym, mianowanym przez Prezydenta RP.

 

 

Dydaktyka

Obok działalności naukowo – badawczej drugim ważnym polem aktywności profesora Kazimierza Sabika jest dydaktyka języka hiszpańskiego. W pierwszych latach istnienia Katedry Iberystyki publikuje antologie tekstów do ćwiczeń tłumaczeniowych, a z jego inicjatywy w Polskim Radiu wprowadzony zostaje kurs języka hiszpańskiego. Przez 10 lat, od 1976 r. do 1986 r., przez Wydawnictwa Radia i Telewizji wydawane są materiały pomocnicze autorstwa bądź współautorstwa Profesora, stanowiące rodzaj podręcznika do nauki języka hiszpańskiego od poziomu podstawowego do wysoko zaawansowanego (9 zeszytów rocznie, liczących w sumie od 270 do 300 stron). Wreszcie, w 1985 r., powstaje podręcznik pt. „Mówimy po hiszpańsku” (w wysoko cenionej serii Wydawnictwa Wiedza Powszechna), osiągający imponującą liczbę 10 wydań.

Znacznie wcześniej ukazuje się przekład książki wybitnego krytyka o sławie międzynarodowej, skądinąd przyjaciela Picassa, Vicente Aguilera Cerni, pt. „Nowa sztuka hiszpańska” (Warszawa, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1970 r.).

Na międzynarodowych kongresach i sympozjach poświęconych dydaktyce/metodyce nauczania języka hiszpańskiego Profesor występuje, jako jedyny wówczas, w latach 70. i 80., przedstawiciel Polski, poczynając od kongresu Asociación Europea de Profesores de Espańol (AEPE) w Budapeszcie w 1978 r., a skończywszy na kongresie poświęconym nauczaniu języka hiszpańskiego w Afryce i na świecie, zorganizowanym przez Rząd Hiszpański w Malabo, stolicy dawnej kolonii hiszpańskiej Gwinei Równikowej w 1983 r., a następnie na międzynarodowym sympozjum nt. nauczania języka hiszpańskiego w krajach tzw. demokracji ludowej, w tym ZSRR, na prestiżowym Letnim Uniwersytecie w Santander (Hiszpania, 1984 r.).

 

 

F. Chopin, Nokturn op. 9 No 2