Obok Paryża Madryt stanowi drugi ważny, zagraniczny, etap na drodze naukowej Profesora. 10-letni pobyt w stolicy Hiszpanii (1981-1990) na najlepszych madryckich uczelniach, Universidad Autónoma i Universidad Complutense, jako lektor a następnie wykładowca języka i literatury/kultury polskiej, pozwolił nie tylko na krzewienie wiedzy o naszym kraju, lecz również na dogłębne studia nad hiszpańskim teatrem Złotego Wieku (Baroku) i bezpośrednie, osobiste kontakty, często do dziś trwające przyjaźnie, z najwybitniejszymi przedstawicielami światowej hispanistyki/iberystyki. Ich owocem jest, m.in., pionierska monografia na temat hiszpańskiego teatru dworskiego u schyłku Baroku (1670-1700), która nie tylko wielokrotnie jest wymieniana, lecz także cytowana w najnowszej historii teatru hiszpańskiego. Zaangażowanie i działalność Profesora w tych dwóch obszarach zostały docenione nie tylko przez środowisko hiszpańskich miłośników Polski, lecz również przez najwyższe władze hiszpańskie.

Profesor został wybrany na prezesa Stowarzyszenia Kulturalnego Hiszpania-Polska (Asociación Cultural Hispano-Polaca) z siedzibą w Madrycie (1987-1990), a przez Ministerstwo Kultury Hiszpanii zaproszony, jako przedstawiciel Polski, do Rady Głównej ds. Języka i Kultury Hiszpańskiej na Świecie (Consejo General del Hispanismo, 1983 r.),na której czele stał ówczesny Minister Kultury Hiszpanii, a później kolejno, Sekretarz Generalny NATO i szef unijnej dyplomacji, Javier Solana. Podczas 10-letniego pobytu w Hiszpanii Profesor występował w programach informacyjnych Telewizji Hiszpańskiej (TVE), współpracował z wpływowymi hiszpańskimi instytucjami kulturalnymi jak madryckie Ateneo, wygłaszał wykłady na wszystkich najważniejszych uniwersytetach hiszpańskich od Madrytu, Sewilli, Walencji po Barcelonę oraz udzielał licznych wywiadów hiszpańskiej prasie centralnej i regionalnej.

 

 

M. de Falla, Taniec ognia (z baletu „Czarodziejska miłość”)